MooiePoes
Zacht dekentje
Bij de dierenarts
Eeuwige liefde in stilte
Vaarwel
Afscheid van MooiePoes Jenna
Sommige beslissingen neem je niet met je hoofd, maar met je hart. Zo ook die zondagmiddag, toen ik wist: het is tijd om mijn MooiePoes Jenna te laten gaan. Ze zou in december negentien zijn geworden. Een respectabele leeftijd, een leven vol liefde, kittens en rust. Maar haar lichaam was op.
Ze was nog steeds lief, rustig, en leek geen pijn te hebben. Ze deed haar ding, sliep in haar stoelen, at nog een beetje, kwam voor haar snoepjes als we naar bed gingen. Maar ze viel steeds vaker – soms meerdere keren per dag. Van de leuning van de bank. Van het krukje bij de voerbak. Ze stond vaak “uit”, keek dwars door me heen, hoorde me niet meer, en soms leek ze de wereld om zich heen niet meer te begrijpen. Ze was brood- en broodmager geworden. En toch… zolang ze geen pijn had, mocht ze bij ons oud worden.
De druppel
Tot die zondagmiddag. Ik trof haar aan in het washok, midden op de koude tegels. Ze kromp ineen, haar lijfje trok samen in pijn. Ze probeerde te poepen, maar het kostte haar alles. Een minuscuul drolletje kwam eruit, en daarna moest ze braken – van de inspanning, denk ik. Even later liep ze naar de kattenbak, maar ook daar trok haar lichaam samen alsof ze weeën had. Er kwam nog wat ontlasting, nog wat braaksel. En daarna ging ze gewoon… zitten. Bovenop haar drol. Verdwaasd, ver weg.
Dat moment brak iets in mij.
Ik wist het toen. Dit was niet meer waardig. Dit was niet meer Jenna zoals ze was — mijn stabiele, statige, liefdevolle moederpoes. Mijn theemuts. Mijn mooiepoes Jenna.
Haar laatste nacht
Ze sliep die nacht in haar mandje op de vloer. Zacht, rustig. Alsof ze het zelf ook wist. Alsof ze zich erbij had neergelegd dat het goed was. Ik heb haar nog extra wat lekkers gegeven, haar geaaid, haar verteld hoeveel ze voor me betekende. Hoe dankbaar ik was voor alles wat ze mij en de kittens had gegeven.
Ze heeft me zeven nesten geschonken, allemaal even liefdevol verzorgd. En niet alleen haar eigen kittens — ook die van de andere moeders nam ze onder haar vleugels. Ze was stabiel, zachtaardig, liefdevol en zorgzaam. Ze heeft zoveel mensen blij gemaakt. Zoveel leven gebracht in huis.
In dezelfde middag heb ik de dierenarts gemaild. Ik kon meteen de volgende morgen terecht. Het was zwaar, het ging snel, en het was goed. Ze was op. En het was tijd.
Een tijdperk voorbij
Rust zacht, lieve MooiePoes Jenna. Je was uniek, zacht, wijs — en je blijft voor altijd in mijn hart.
