Bevalling kittens Pebbels: zes in 75 minuten
Na een lange, rommelige zaterdagnacht vol gespin, getrappel en aandachtsvragen, leek het alsof zondagmorgen alles weer rustig was. Maar niets was minder waar: de bevalling kittens Pebbels stond op het punt van losbarsten.
Om 10u, ik was nog geen kwartier onderweg naar de repetitie toen korte berichtjes van paniek binnenkwamen: het gaat beginnen. En toen: het eerste kitten is geboren! En nummer twee en drie ook al. Niet in het mandje, maar in de kattenpaal, ver weg en lastig bereikbaar. Hup, ik racete terug naar huis! En daar volgden binnen een uur ook nummer vier, vijf én zes.
Zes kittens. In 1 uur en 15 minuten. Om 11.33 was het laatste kitten geboren. Een flitsbevalling, een ware aanslag op het lijf van moeder Pebbels — en op mijn hartslag. Maar wat een wonder. Alles is goed gegaan. Pebbels was moe maar helder, en alle kleintjes kwamen goed ter wereld. Wat een opluchting.
Welkom, kleintjes
Even voorstellen:
- Panter (kater) – donkere tabby met bruin, 93 gram
- Pumba (kater) – crème met wat rood, 87 gram
- Pixie (poes) – wit, zilver en crème, 73 gram
- Pico (kater) – lichte tabby met lichter koppie, 116 gram
- Puk (poes) – lichte tabby met donkerder koppie, 105 gram
- Pax (kater) – lichte tabby met een vleugje crème/rood, 115 gram
Wat een mooi stel. Maar de eerste uren waren ze erg onrustig — piepend, zoekend, onwennig en hongerig. En dat was niet zo gek, want Pebbels had nog niet voldoende melkproductie op gang. Ik gaf rond 3u een flesje, wat direct werd geaccepteerd. Honger hadden ze zeker. En die zondag zelf was Pebbels nog erg onrustig, de kittens bleven piepen, Pebbels grommen. En ik ontdekte een vreemde stand van het linkervoorpootje van Panter. Kortom, geen rust en veel zorgen.
De nacht na de storm
De nacht was zwaar. Nog steeds werd iedere piep door Pebbels beantwoord met een grom. Ze voelde zich overduidelijk nog niet prettig en haar ademhaling bleef snel. Pebbels had duidelijk last van haar snelle bevalling en het werd een onrustige waaknacht, met aan het begin van de nacht een flesje en midden in de nacht nog een. En heel heel heel langzaam aan kwam er rust.
De gewichten na 24 uur waren niet slecht:
Panter 93 → 91, Pumba 87 → 98, Pixie 73 → 82, Pico 116 → 119, Puk 105 → 111, Pax 115 → 121
Voor nu: goed genoeg.
Ik besloot vooral liefde te geven. Rust. Aanraking. Warmte. En extra flesvoedingen verdeeld over de dag.
Panter en zijn pootje
Zondagmiddag ontdekte ik iets vreemds aan het linkervoorpootje van Panter. Het stond naar binnen gebogen, alsof hij op zijn elleboog liep. Geen pijn, geen piepje — maar iets klopte niet.
Dus maandag ben ik naar de dierenarts gegaan en die constateerde een complete luxatie van zijn linkervoorpootje. Het gewricht is uit de kom en de botten sluiten niet meer op elkaar aan. We starten morgen met een speciaal mini-spalkje, dat telkens moet worden aangepast naarmate hij groeit. De hoop is dat het zo alsnog goed komt. Doordat hij nog zo klein is, is zijn lijfje flexibel — het zou kunnen herstellen.
Maar als het niet herstelt, zal hij blijven lopen op zijn elleboog. Dat leidt uiteindelijk tot wondjes en vergroeiingen. In dat geval wordt het onderste deel van zijn pootje geamputeerd, en zijn voetje herplaatst zodat hij alsnog op een voetzool kan lopen. Een intens traject, maar voorlopig hebben we goede hoop. Hij is levendig, actief en goed bij de les. We gaan een spannende en onzekere tijd tegemoet, maar ik hoop er maar het beste van!
Tussen melk en magie
Ondertussen blijf ik de zes ukkies om de paar uur per dag bijflessen. Pebbels doet wat ze kan, maar zes is veel, en haar melkproductie is nog bescheiden. Het is zoeken naar balans. En rust. De flesjes geven een voller buikje en daarmee minder gepiep. En daarmee komt er eindelijk wat meer rust.
Want rust… daar zijn we allemaal aan toe.
Vannacht neem ik het mandje met de kittens en Pebbels weer mee naar de slaapkamer. Daar kan ik nu eenmaal makkelijker e.e.a. in de gaten houden, ook al kost dat mij mijn zoveelste nachtrust. En een flesje voor in de nachtelijke uren staat ook al klaar, dat hoef ik alleen nog maar op te warmen.
En ondertussen in het andere nest…
Bij Pip’s kroost is de sfeer totaal anders. Het zijn al heuse mini-katten: ze spelen, klimmen in en uit de kooi, gebruiken zelfstandig het kattenbakje en genieten van hun pap en tartaar. Ze zijn pas 4 weken oud hoor! En Pollo, het eigenwijze dametje, heeft een route gevonden om uit de veilige cirkel te ontsnappen — klimmend over het karton, tussen de spijlen door. Het boefje! We willen de grote ukkies nog even een weekje in de veilige cirkel houden, voordat ze hier de huiskamer onveilig gaan maken.
Pollo is trouwens niet vies van avontuur: eerder namen we je al mee in haar nachtelijke verplaatsing uit de kooi.
De vacht van de twee heertjes groeit prachtig aan, ze krijgen weer glans en er zijn geen kale plekken meer te zien. Zo fijn! En het is genieten om te zien hoe ze zichzelf ontwikkelen. Vanmorgen was mijn moeder op bezoek, en zij heeft heerlijk met ze geknuffeld. De grote ukkies geven troost, blijdschap en hoop — ook als het in het andere nest nog even spannend is.
Lees ook het blog over de geboorte van Pip’s kittens voor het begin van hun avontuur.
Tot slot
Bekijk hieronder de foto’s van dit bijzondere nestje van Pebbels.
En blijf hier vooral volgen — de komende tijd deel ik hoe het verdergaat met Panter en zijn pootje, met Pebbels’ herstel na de bevalling kittens Pebbels, en natuurlijk met alle groei en knuffelmomentjes.
