Op zoek naar de perfecte Mark VI sopraansaxofoon
Al tijden droomde ik van een échte Mark VI sopraan. Niet zomaar een instrument, maar hét instrument waar zovelen lyrisch over zijn. En ineens, daar was-ie: een verzilverde Mark VI sopraansaxofoon op Marktplaats. Zo’n kans krijg je niet vaak. Toch liet ik me niet direct meeslepen. Ik vroeg mijn vaste reparateur om advies. Haar antwoord: het zou een gaaf instrument kunnen zijn, maar een Mark VI sopraansaxofoon kan een drempel zijn. Niet iedere saxofonist klikt ermee. Alleen als hij direct goed aanvoelt, is het jouw instrument.
Spannend: op weg naar Nijkerk
Na contact met de verkoper, die het verhaal van die ‘drempel’ bevestigde, besloot ik om samen met mijn man op pad te gaan. Voor de zekerheid nam ik mijn oude sopraan (SA80II) én een alt (SA80) mee, misschien kon ik die wel inruilen. Eerst maar eens zien of deze Mark VI sopraansaxofoon écht bij mij paste.
De reis naar Nijkerk was gevuld met spanning. Bij aankomst werden we welkom geheten door een gepensioneerde saxofonist en reparateur. Een man met een sterke eigen mening, laten we het zo zeggen. Terwijl we binnenkwamen was hij zichzelf druk aan het etaleren op zijn saxofoon. Niet helemaal wat ik nodig had – want spelen met publiek dat meeluistert, zeker door zo’n virtuoos, is niet mijn favoriete bezigheid. Maar goed, ik was niet voor hem gekomen.
De eerste noot op de Mark VI sopraansaxofoon
Toen was het zover: ik kreeg de verzilverde Mark VI sopraansaxofoon in handen. Mondstuk erop, adem in… en wauw. Het voelde goed, het klonk goed, en het instrument ‘sprong’ meteen aan. Weg drempel! Alsof deze sopraansaxofoon op mij had gewacht. Wat een fantastisch gevoel.
Saxen ruilen met dichte beurs
Ondertussen bekeek de verkoper mijn oude sopraan en alt. Er bleef weinig van heel – in zijn ogen waren ze afgeschreven. Zelfs mijn alt Mark VII kreeg er van langs. Ach ja, sommige mensen kunnen het niet laten… Maar ik had mijn zinnen gezet op die Mark VI sopraansaxofoon.
Ik had mijn huiswerk gedaan en wist precies tot hoever ik wilde gaan. Tijd om te onderhandelen. Ik stelde voor om mijn oude sopraan én alt in te ruilen. De man twijfelde geen seconde: akkoord! Geen cent bijbetalen – ruilen met dichte beurs. Mijn reparateur had gelijk: beter kon het niet. Wat een geluk!
Een dag vol rijkdom
Met mijn nieuwe verzilverde Mark VI sopraansaxofoon op de achterbank reden we terug naar huis. Maar eerst maakten we een tussenstop bij een dierbare vriendin en haar man. We zien elkaar niet vaak, maar het voelt altijd goed. Even samen koffie, hun drukke hondjes leren kennen, en Candy – hun Brits Korthaar die ze ooit bij mij kochten – weer knuffelen. Alsof alles even op z’n plek viel.
Als kers op de taart kreeg ik een taartschep terug, eentje die ik (blijkbaar) jaren geleden bij hen had laten liggen. Twee geweldige saxen, een warme vriendschap, en zelfs een stukje oud keukengerei dat thuiskomt. Hoeveel rijkdom wil je nog hebben?
Saxofonist in hart en nieren
Een Mark VI sopraansaxofoon vinden die bij je past is bijzonder. Niet alleen vanwege het instrument zelf, maar ook door het avontuur eromheen. Voor mij is het duidelijk: deze sopraansaxofoon hoort bij mij.
