Soms zijn er geen woorden. Alleen stilte. Alleen pijn.
Het is met pijn in mijn hart dat ik dit blog schrijf. Op vrijdagavond 4 april namen we afscheid van Pistache, het kleinste poesje uit Pip’s nestje. Ze was nét geen drie weken oud. Een onverwacht en traumatisch ongeluk maakte abrupt een einde aan haar jonge leventje. Ze is in mijn handen rustig ingeslapen bij de dierenarts. We zijn intens verdrietig.
We hadden geen keuze. En geen tijd. Alleen de noodzaak om liefdevol te handelen, ondanks de wanhoop.
Een intens afscheid van Pistache
Pistache was het dappere meisje dat bij ons zou blijven. Dat was al besloten. Ze hoorde bij ons.
Ze was één van de vijf kittens van Pip, en groeide samen met haar broertjes en zusjes op in een warm nest. Twee van hen hebben onlangs nog hun vachtje verloren. Nieuwsgierig, zacht, en met een eigen karaktertje. Haar plekje in ons hart was al ingenomen – het is nu leeg.
We praten er thuis over. Natuurlijk. Het verdriet is intens, en we missen haar nu al ontzettend. Maar we houden het binnen onze kring. Niet alles hoeft de wereld in.
Doorgaan, ook al wil je stil blijven staan
Er zijn nog vier ukkies, die onze zorg en liefde nodig hebben. Twee van hen hebben extra aandacht, omdat ze hun vachtje zijn verloren. Ze doen het gelukkig goed.
Vandaag zijn ze precies 3 weken en 1 dag oud. Ze hebben hun eerste pap en tartaarhapjes gegeten, en deden dat alsof ze nooit anders hebben gedaan. Voorzichtig, gretig, kliederend. Kleine mijlpalen die extra waarde krijgen als het verdriet zo groot is.
En terwijl dit alles speelt, telt Pebbels af.
Ze is vandaag 59 dagen zwanger. Haar uitgerekende datum is 12 april, dag 65. Vanaf dag 60 mag het, maar liever zo dicht mogelijk op die 65.
We bekijken haar goed, letten op haar gedrag. Ik voel aan haar buik en die zit nog mooi vol met leven.
Tijd
Ik heb tijd nodig. Dit verdriet heeft tijd nodig. Ik wil mezelf niet verliezen. Niet verdwalen in alles wat er nu speelt.
Dus ik schrijf. Ik deel. En ik adem.
Dag, lieve Pistache
Je had moeten blijven. Je hoorde bij ons. Maar het mocht niet zo zijn.
Rust zacht, klein meisje.
📸 Bekijk hieronder de foto’s van de afgelopen dagen — Dit onverwachte en verdrietige afscheid van Pistache heeft een diepe indruk op ons gemaakt, maar het leven in het nestje gaat door.
En binnenkort volgt er weer een update — over de bevalling van Pebbels, of over hoe het deze week gaat met de vier ukkies. Het leven dendert door, en ik neem jullie mee.
