Begin mei werd het ineens ernstig spannend in huis: zieke moederpoes Pip gaf ons grote zorgen. Eerst leek het mee te vallen na een antibioticakuur, maar toen ze na het stoppen van de medicijnen opnieuw zwaar ziek werd, begonnen we aan een onzeker traject. Was het FIP? Of iets anders?
De zorgen rond zieke moederpoes Pip
Op 25 april begon het ineens. Pip, onze zorgzame moederpoes, voelde niet als zichzelf. Geen eetlust, sloom gedrag, en toen bleek ze ook nog koorts te hebben. We zijn meteen naar de dierenarts gegaan. Ze kreeg antibiotica en een koortsremmer, en diezelfde avond zagen we haar gelukkig alweer opknappen. Een paar dagen later leek het alsof er niets meer aan de hand was. Ze at weer goed, verzorgde haar kittens vol liefde en liep vrolijk rond in huis.
Maar op 1 mei sloeg het opnieuw toe. De kuur was net afgelopen en vrijwel direct daarna werd ze weer ziek. En dit keer ernstiger. Ze at niets meer, lag stilletjes in de tuin, en haar temperatuur steeg weer. Ik bracht haar opnieuw naar de dierenarts. De bezorgdheid sloeg toe, want het was overduidelijk dat er iets niet klopte.
De schrik: misschien FIP?
Na uitgebreid onderzoek bleek dat al haar bloedwaarden normaal waren, behalve de ontstekingswaarden: die waren torenhoog. De eerste gedachten gingen richting kattenaids of iets ernstigs als FIP. Gelukkig was de snaptest voor kattenaids negatief, maar de verdenking van FIP bleef hangen. Er werd bloed opgestuurd naar het laboratorium, en zo kwamen we in een emotionele wachtmodus terecht.
Een zieke moederpoes in huis, vier kittens die nog volop bij haar dronken, en zoveel onzekerheid over wat dit allemaal zou betekenen — ook voor de toekomst van de kittens. We hebben alle nieuwe eigenaren direct geïnformeerd, want mocht het echt FIP zijn, dan zouden ook voor hun keuzes gemaakt moeten worden. En wijzelf misschien nog wel moeilijkere.
Hoop en ongeloof
Wat dit mentaal deed, laat zich nauwelijks beschrijven. De zorgen om Pip, de herinnering aan het afscheid van Pixie een week eerder (lees daarover in dit blog), en het constante schakelen tussen zorg, verdriet, hoop, paniek en liefde voor alles wat hier in huis leeft — het was teveel. Pip zelf leek inmiddels alweer fitter, dankzij de nieuwe kuur, maar het vertrouwen in haar herstel was er nog niet.
Gelukkig: geen FIP
Operatie en herstel
Op 6 mei is Pip geopereerd. Tijdens de buikoperatie werd bevestigd dat haar baarmoeder de boosdoener was. Deze was ontstoken, met lekkende vloeistoffen die verklevingen en een beginnende buikvliesontsteking hadden veroorzaakt. De dierenarts heeft haar baarmoeder verwijderd en de buik grondig gespoeld. Daarna begon de weg naar herstel — met antibiotica, rust en alle liefde die we haar konden geven.
En wonder boven wonder: Pip kwam erdoorheen. Al snel wilde ze weer eten, miauwde naar haar kittens, en liep gewoon weer in de serre alsof er niets aan de hand was. Een zieke moederpoes die nu weer haar stem laat horen. En zelfs al probeert ze nog te zogen — wat waarschijnlijk niet meer lukt, gezien de operatie — haar toewijding is er nog steeds. We zijn ongelooflijk opgelucht dat zieke moederpoes Pip nu langzaam herstelt.
Alles anders
Door alles wat er is gebeurd, hebben we moeilijke keuzes moeten maken. We hebben één kitten moeten afzeggen, zodat we naast Panter (die blijft vanwege zijn pootje) ook nog een poesje zelf kunnen houden. Na zoveel verdriet willen we afsluiten met liefde, en die plek geven we aan een van deze ukkies.
📸 Bekijk hieronder de foto’s van onze dappere Pip, haar kittens, en de bijzondere momenten van de afgelopen dagen.
💛 In het volgende blog lees je meer over Panter en zijn pootje — het herstel gaat langzaam, maar vol hoop.
